พระเยซูเสด็จมาในโลกนี้เพื่อการพิพากษาประการใด?

ในจอห์น 9:39, พระเยซูตรัสว่า, เพื่อการพิพากษาข้าพระองค์จึงมาสู่โลกนี้, เพื่อว่าผู้ที่มองไม่เห็นจะมองเห็นได้ และผู้ที่มองเห็นก็จะทำให้ตาบอดได้. พระเยซูทรงหมายความว่าอย่างไร? เนื่องจากพระเยซูทรงตรัสไว้ก่อนแล้ว, ว่าพระองค์ไม่ได้เสด็จมาในโลกเพื่อพิพากษา. For พระเยซูเสด็จมาในโลกนี้พิพากษาครั้งใด?

คนตาบอด, ผู้ซึ่งมองเห็นได้ก็เชื่อในพระเยซูคริสต์

พระเยซูทรงได้ยินว่าพวกเขาได้ไล่พระองค์ออกไปแล้ว; และเมื่อพระองค์ทรงพบเขาแล้ว, พระองค์ตรัสกับเขา, คุณเชื่อในพระบุตรของพระเจ้าหรือไม่? เขาตอบและกล่าวว่า, เขาคือใคร, พระเจ้า, เพื่อข้าพเจ้าจะได้วางใจในพระองค์? และพระเยซูตรัสกับเขาว่า, ท่านทั้งสองได้เห็นพระองค์แล้ว, และพระองค์คือผู้ที่สนทนากับเจ้า. และเขากล่าวว่า, พระเจ้า, ฉันเชื่อ. และพระองค์ทรงนมัสการพระองค์ (จอห์น 9:35-39)

ภายหลังชายตาบอด, ผู้ซึ่งพระเยซูทรงรักษาให้หายและทรงมองเห็นได้, was cast out of the synagogue because of his testimony, Jesus came to him. Jesus had heard that they cast him out of the synagogue and went out to look for him (อ่านด้วย: How many Christians keep silent to stay in the church?).

When Jesus found him, Jesus asked the man if he believed in the Son of God. The man asked Jesus, who the Son of God was, so that he could believe in Him.

Jesus said to the man, that he had both seen the Son of God and that He, who spoke with him, was the Son of God. The man believed the words of Jesus and worshipped Him.

พระเยซูเสด็จมาในโลกนี้เพื่อการพิพากษาประการใด?

And Jesus said, For judgment I am come into this world, that they which see not might see; and that they which see might be made blind (จอห์น 9:39)

พระเยซูตรัสว่า, that for judgment He had come into this world, so that they, who don’t see and are (จิตวิญญาณ) blind, might see and those, who see (who think they see) become blind. 

In order to understand what Jesus meant by that, we must go back to the Garden of Eden where man fell from his position through disobedience to God and man became separated from God, because the spirit in man died. Since the fall, the world lies in darkness and wickedness reigns, and every person is born as a sinner and belongs to the darkness (โลก).

Although God had chosen a people among all the nations on earth and gave them the law and the prophets to reveal Himself (His nature) and His will to His people and to give commandments and instructions to His people, so that His people would separate themselves from the world (ความมืด) and walk in His will and receive life, many of His chosen people didn’t want to listen to God and rejected God. 

God’s people rejected God by rejecting the law and the prophets, and because of that, they brought judgment upon themselves. 

But despite the rebellion, pride, stubbornness, and rejection of His people, God kept His promise and showed for once and for all, His love for humanity, by sending His Son Jesus Christ to the earth to reconcile man back to God and restore (รักษา) mankind (อ่านด้วย: What kind of peace did Jesus bring on earth? และ พระเยซูทรงคืนตำแหน่งของมนุษย์ที่ตกสู่บาป). 

Jesus was the Light, that shone in the darkness of this world. Jesus spoke the words of His Father and preached the truth and the Kingdom of God and called the people to repentance.

Jesus had come for judgment into this world, because Jesus testified through His words (the preaching of the truth of God) that the works of the old man, who belongs to the world, were evil and condemned (judged) these works (จอห์น 7:7).

Through the preaching of the truth, Jesus exposed the lies and the nature of the devil and sin, and made the blind, who lived in darkness through the lies of the darkness but heard and believed the words of Jesus, see and through His works Jesus destroyed the works of the devil and set the captives free.

But Jesus made those, who should have seen, like the Pharisees and Sadducees, blind and remained in their sins.

Jesus was a Witness of God and spoke the words of His Father

He that cometh from above is above all: he that is of the earth is earthly, and speaketh of the earth: He that cometh from heaven is above all. And what He hath seen and heard, that He testifieth; and no man receiveth His testimony. He that hath received His testimony hath set to his seal that God is true. For He whom God hath sent speaketh the words of God: for God giveth not the Spirit by measure unto Him. The Father loveth the Son, and hath given all things into His hand. He that believeth on the Son hath everlasting life: and he that believeth not the Son shall not see life; but the wrath of God abideth on him (จอห์น 3:31-36)

I can of Mine Own Self do nothing: as I hear, I judge: and My judgment is just; because I seek not Mine Own Will, but the will of the Father which hath sent Me (จอห์น 5:30)

Those, who were able to do their evil works undisturbed all this time, and who had lied to the people and deceived the people with their words, were now disturbed by Jesus and confronted by Him with their evil works (อ่านด้วย: Is Jesus a precious Cornerstone or a Stone of stumbling?).

Jesus didn’t walk after the flesh, but after the Spirit, which means a.o. that Jesus didn’t look at their lineage, social status, การศึกษา, degrees, title, or outward appearances and words, but Jesus looked straight into their hearts. He was spiritual and looked at what was hidden from the eyes of the natural man. 

Jesus was a Witness of God and spoke the words and truth of God, By preaching the truth of God, Jesus testified against all those people, who might have looked sincere and God-fearing on the outside, but inwardly were evil (โอ้. อิสยาห์ 11:3, จอห์น 7:24)

Since their hearts were evil, they spoke and did the works with wrong intentions, like selfishness, own gain, พลัง, fame, and honor of people. They lived double lives and didn’t do the will of God and didn’t keep His commandments, but they kept doing their evil works, which they loved and made their own rules, laws, and ordinances.

But Jesus saw their wickedness. Jesus saw, that they didn’t belong to God but to the devil, since they didn’t do the will of God but the will of their father the devil, who lies to people, steals from people, and keeps the people in the bondage of sin and don’t lead the people to eternal life but eternal death.

And because they didn’t belong to God, but to the devil and walked in darkness and were spiritually blind, they didn’t see Jesus as the Christ and didn’t want to listen to Him, แต่แทน, they called Jesus a sinner, or in other words, a son of the devil. 

They used the same words that Jesus spoke to them, when Jesus exposed their true nature and works, and they accused Jesus of being a son of the devil aks a sinner and that He did the works in his name (อ่านด้วย: What is the difference between Jesus and the religious leaders? และ What are the similarities between the leaders of God’s people then and now?).

And now it was up to the people, whom they believed. Did they believe the religious leaders of Israel, who held an important position in society and had prestige and who they knew all their lives and whom they respected? Or did they believe Jesus of Nazareth, who called Himself the Son of God and Whom they mainly knew by hearsay?

The truth of God judges the evil works

เพราะพระเจ้าทรงรักโลกมาก, ว่าพระองค์ทรงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์, that whosoever believeth in Him should not perish, แต่มีชีวิตนิรันดร์. For God sent not His Son into the world to condemn the world; but that the world through Him might be saved. He that believeth on Him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the Name of the only begotten Son of God. And this is the condemnation, that Light is come into the world, and men loved darkness rather than Light, because their deeds were evil. For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. แต่ผู้ที่ประพฤติตามความจริงก็มาสู่ความสว่าง, เพื่อการกระทำของเขาจะได้ปรากฏชัด, ที่พวกเขากระทำขึ้นในพระเจ้า (จอห์น 3:16-21)

ทุกที่ที่พระเยซูเสด็จมา, พระองค์ทรงตรัสพระวจนะของพระเจ้าและประกาศความจริงและอาณาจักรของพระเจ้า และพระองค์ทรงตัดสินความชั่วโดยผ่านถ้อยคำของพระองค์ (บาป) และทรงเผยผลแห่งการนั้น, และเรียกประชาชน, ซึ่งเป็นชาวอิสราเอล, กลับใจใหม่เพื่อพวกเขาจะรอด (อ่านด้วย: เหตุใดพระเจ้าจึงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์?). 

ทุกที่ที่พระเยซูเสด็จมา, ผู้คนมีทางเลือกว่าจะเชื่อพระวจนะของพระเยซูและกลับใจจากการกระทำชั่วของตน และรับความรอดและรับชีวิตนิรันดร์ หรือไม่เชื่อพระวจนะของพระเยซูและปฏิเสธพระวจนะของพระองค์, โดยเหตุนี้พวกเขาจึงนำการพิพากษาของพระเจ้ามาสู่ตนเองและถูกประณามแล้ว.

นี่คือการพิพากษาซึ่งพระเยซูเสด็จมาในโลกนี้และทรงเลือกให้ทุกคนรอดโดยศรัทธาในพระเยซูคริสต์ และเชื่อฟังพระวจนะของพระองค์ และดำเนินชีวิตในความจริงและแสงสว่างของพระเจ้าในเสรีภาพ หรือจะคงอยู่ในความมืดใน ความเป็นทาสของบาปและความตายภายใต้การลงโทษของพระเจ้า, เพราะพวกเขารักความมืดมากกว่าแสงสว่าง. 

ความจริงของพระเจ้าพิพากษาความชั่วของมนุษย์, ไม่ใช่ตัวประชาชนเอง. เพราะการพิพากษาของประชาชนจะมาถึงในวันพิพากษาอันยิ่งใหญ่, โดยที่ทุกคนจะต้องรับผิดชอบต่อคำพูดและการกระทำของตน, and the Word shall judge everyone according to his works and shall receive eternal life or shall be condemned and be baptized with fire and enter the second death (อ่านด้วย: Let the Word be your Judge และ What is the baptism with fire?)

It is the will of God that everyone be saved

The Lord is not slack concerning His promise, ดังที่ผู้ชายบางคนนับว่าเกียจคร้าน; แต่ทรงอดกลั้นไว้นานแก่เรา, ไม่เต็มใจที่จะให้ใครพินาศ, แต่ทุกสิ่งควรกลับใจใหม่ (2 ปีเตอร์ 3:9)

It is still the will of God, that everyone shall be saved. Therefore God wants His sons (สิ่งนี้ใช้ได้กับทั้งชายและหญิง) to arise and don’t be silent anymore, but to be true witnesses of Jesus Christ and preach the truth of God in boldness so that many people will be saved (โอ้. จอห์น 3:16,  ทิโมธี 2:4, 2 ปีเตอร์ 3:9 (อ่านด้วย: When Christians stay silent, ผู้จะทรงปลดปล่อยเชลยแห่งความมืดให้เป็นอิสระ?)). 

ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบคำพูดของคุณและข้อความที่คุณสั่งสอน. บางทีผู้คนอาจจะรู้สึกขุ่นเคืองหรือเจ็บปวด, เพราะมันทำร้ายความรู้สึกหรืออารมณ์ของพวกเขาหรือขัดต่อเจตจำนงทางกามารมณ์หรือความคิดเห็นของพวกเขา, แต่อย่าปล่อยให้สิ่งนั้นรั้งคุณไว้หรือหยุดคุณ, เพราะมีเพียงความจริงของพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถช่วยบุคคลหนึ่งให้พ้นจากความพินาศได้. 

เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่ทุกคนมาสู่ความรู้ถึงความจริงและโดยศรัทธาในพระเยซูคริสต์กลับใจและบังเกิดใหม่ในพระคริสต์และเป็นบุตรของพระเจ้าและดำเนินตามพระวิญญาณและดำเนินชีวิตในความจริงของพระองค์ตามพระประสงค์ของพระองค์, เพราะเหตุนี้พระเจ้าจึงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์.

บุคคลไม่สามารถพูดได้, ว่าพระเจ้าไม่ได้ทรงแสดงความรักต่อเขาหรือเธอ. บุคคลไม่สามารถสงสัยในความรักของพระเจ้าต่อมนุษยชาติได้, เนื่องจากองค์พระเยซูคริสต์เจ้าผู้ถูกตรึงกางเขนและฟื้นคืนพระชนม์ทรงเป็นเครื่องหมายและข้อพิสูจน์ถึงความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อมนุษยชาติ.

'จงเป็นเกลือแห่งแผ่นดินโลก’